Παρέμβαση στο Δρομοκαϊτειο Θεραπευτήριο

Τη Δευτέρα 17 Δεκέμβρη του 2012, η «Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου», η «Λαϊκή Συνέλευση Χαϊδαρίου», το «Δυτικό Πέρασμα – Δίκτυο Αλληλεγγύης & Αντίστασης από τον Κορυδαλλό και τις γύρω περιοχές» και η «Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Ιλίου», πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο χώρο του Δροµοκαΐτειου Θεραπευτηρίου Αθηνών.

Η παρέμβαση περιελάμβανε το κλείσιμο των ταμείων στα εξωτερικά ιατρεία, κατά τη διάρκεια της παρουσίας μας εκεί, καθώς προασπιζόμαστε τη δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους, ντόπιους και μετανάστες, χωρίς αποκλεισμούς σε εργαζόμενους, ανέργους και ανασφάλιστους. Παρά τις αντιδράσεις των εργαζομένων στα ταμεία, τα μέλη των συλλογικοτήτων παρέμειναν αμετακίνητα στην απόφασή τους να κλείσουν τα ταμεία και να εξυπηρετηθεί ο κόσμος δωρεάν, τη συγκεκριμένη μέρα. Επίσης πραγματοποιήσαμε μοίρασμα κειμένου, κολλήσαμε αφίσες και συνομιλήσαμε με εργαζομένους του νοσοκομείου, με ασθενείς και με τους συγγενείς τους. Αξιοσημείωτο ήταν ότι από την εμφάνισή μας στο χώρο του νοσοκομείου και μέχρι την αποχώρησή μας, οι σεκιουριτάδες μας ακολουθούσαν σταθερά, ενώ το μόνο που καταφέραμε με τις διαμαρτυρίες μας, ήταν τουλάχιστον να απομακρυνθούν και να μας ακολουθούν με απόσταση. Ένταση σημειώθηκε και κατά την ανάρτηση των πανό μας στην κεντρική πύλη του νοσοκομείου, όπου προσπάθησαν να μας εμποδίσουν να τα αναρτήσουμε, λέγοντάς μας ότι θα τα σκίσουν. Παρ’ όλες τις απειλές και την παρεμπόδιση, καταστήσαμε σαφές στους σεκιουριτάδες, αλλά και αργότερα στο διοικητή του νοσοκομείου, ότι όχι μόνο δεν θα αποχωρούσαμε, όπως μας ζητήθηκε, αλλά θα ολοκληρώναμε την παρέμβασή μας κάνοντας γνωστές τις θέσεις μας και καλώντας εργαζόμενους, ασθενείς και συγγενείς των ασθενών σε κοινό αγώνα με τους κατοίκους των γύρω περιοχών, προκειμένου να σταματήσουμε τη μετατροπή της παροχής υγείας σε εμπόρευμα.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στο Δροµοκαΐτειο Θεραπευτήριο Αθηνών είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με αρκετούς εργαζόμενους του νοσοκομείου από τα πλυντήρια, τα μαγειρεία, την ιματιοθήκη, το γυμναστήριο, τα εργαστήρια αποκατάστασης, τις κλινικές και τους ξενώνες  και συμφωνήσαμε με τους περισσότερους ότι υπάρχει ανάγκη να αγωνιστούμε από κοινού, γιατί το θέμα της υγείας μας αφορά όλους. Ενημερωθήκαμε για τις συνθήκες στις οποίες εργάζονται, δεδομένου ότι ο χώρος της ψυχικής υγείας είναι ιδιαίτερος και δύσκολος και γίνεται δυσκολότερος λόγω των ελλείψεων σε υλικά, φάρμακα, προσωπικό κλπ. Συζητήσαμε επίσης για το καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας που βιώνουν αρκετοί εργαζόμενοι και για τις συνεχείς περικοπές των μισθών τους, γεγονός που υποβιβάζει την ποιότητα της ζωής τους. Επισκεφτήκαμε αρκετούς ξενώνες όπου διαμένουν ασθενείς και μιλήσαμε με τους ίδιους και με όσους συγγενείς βρίσκονταν εκεί. Η ανταπόκριση στην παρουσία μας ήταν θετική, ενώ ενημερωθήκαμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ως χρήστες. Επίσης ενημερωθήκαμε από εργαζομένους για τη βάρβαρη αντιμετώπιση εξαρτημένων ατόμων, μεταναστών και ρομά από την αστυνομία, όπου τους μεταφέρουν εκεί με χειροπέδες και χωρίς κανένα σεβασμό για την κατάστασή τους.

Με την παρέμβαση αυτή, τα μέλη των συλλογικοτήτων που συμμετείχαμε, ήρθαμε σε άμεση επαφή με ένα κομμάτι της κοινωνίας, όπου κάτω από το βάρος του «στίγματος» και της έλλειψης υπηρεσιών ψυχικής υγείας, προσπαθούν να αντεπεξέλθουν με αξιοπρέπεια στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Νιώσαμε την ανθρωπιά και τη χαρά με την οποία μας υποδέχθηκαν, ασθενείς, οι οποίοι κάποιοι από αυτούς διαμένουν στους ξενώνες του νοσοκομείου επί σειρά ετών. Κρίνουμε απαραίτητο να συνεχίσουμε τις δράσεις μας στο χώρο της υγείας και ειδικά στο «στιγματισμένο» χώρο της ψυχικής υγείας.