Κράτος, δήμαρχοι, αφεντικάοι ελεύθεροι χώροι ανήκουν σε εμάς

(Ηλιαχτίδα – Οκτάβιο Παζ)

Στα πλαίσια του καπιταλισμού, τόσο το κεντρικό κράτος (κυβερνήσεις) όσο και το τοπικό (δήμος-νομαρχίες) διαχειρίζονται τις ζωές μας σε όφελος του κεφαλαίου (ντόπια ή ξένα, μεγάλα ή μικρά αφεντικά). Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης η καπιταλιστική αναδιάρθρωση έπεσε σαν ταφό-πλακα στα εργασιακά μας δικαιώματα, απαξίωσε και υποτί-μησε την εργατική μας δύναμη. «Σάρωσε» και τα τελευταία ψήγματα «κοινωνικού» κράτους: την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό ρίχνοντας στον «καιάδα» της ανέχειας, της φτώχειας και της ανεργίας (σαν σε πόλεμο) εκατομμύρια ανθρώπους.

Περιβάλλον – φύση στη “μέγγενη” της καπιταλιστικής ανάπτυξης
Ιστορικά, όταν το κεφάλαιο βρίσκεται σε πορεία καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, καταστρέφει τομείς της οικονομικής και παραγωγικής δραστηριότητας απαξιώνοντας υποδομές που οι εκμεταλλευόμενοι άνθρωποι δημιούργησαν. Εισέρχεται σε νέα πεδία δραστηριότητας για να «αδράξει» νέες ευκαιρίες για την ολοένα και μεγαλύτερη κερδοφορία του. Λεηλατεί το φυσικό πλούτο που είναι ζωτικής σημασίας. Στον ελλαδικό χώρο μικρά ή μεγάλα συμφέροντα, ιδιώτες, μεγαλοεργολάβοι κλπ, καταπατούν, καίνε, εξορύσσουν (ή επιχειρούν) μεταλλεύματα «βιάζοντας» αρχέγονα δάση (Χαλκιδική). Εκκλησία και μονές (Βατοπέδι, Πετράκη κλπ) οικειοποιούνται και «αξιοποιούν» για τα φράγκα οικοσυστήματα, βιοποικιλότοπους, δάση. Σε βουνά, δάση και παραλίες απείρου κάλλους «σπέρνουν» ανεμογεννήτριες και «πράσινα άλογα» μιλώντας για «βιώσιμη ανάπτυξη». Είναι αδίστακτοι. Οι πολύχρονοι ακηδεμόνευτοι αγώνες ενάντια στη λεηλασία της γης, της φύσης και της ζωής μας είναι τα μόνα αναχώματα για να αποτρέψουμε τα εφιαλτικά καπιταλιστικά τους όνειρα.

Ρυθμιστικό σχέδιο χωροταξικής και πολεοδομικής ανασυγκρότησης
Η ελληνική βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, το καλοκαίρι του 2014 και για να μην μείνει κενό γράμμα το ταμείο ιδιωτικοποίησης ή αλλιώς ΤAIΠΕΔ ψήφισε τους νόμους 4280,4269 και 4277 για την περαιτέρω εκμετάλλευση όλου του φυσικού πλούτου της χώρας με σκοπό το κέρδος. Οι νόμοι αυτοί αφορούν στο ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας-Αττικής (χωροταξική πολεοδομική πολιτική), στην εκποίηση, εμπορευματοποίηση περιαστικών ή αμιγώς δασικών περιοχών, στην αλλαγή χρήσης και «αξιοποίησης» των μητροπολιτικών και υπερτοπικών πάρκων, πλατειών κλπ. Προβλέπουν επίσης την ιδιωτικοποίηση παραλιών, παραλιακών περιοχών (Καβούρι, Αστέρας, Λίμνη Βουλιαγμένης, Π. Φάληρο κ.α.). Στις 22/5/2016, ψηφίστηκε το νέο πολυνομοσχέδιο που εκτός από την υπέρμετρη αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων περιλαμβάνει εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων οργανισμών όπως η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, οι αστικές μεταφορές (μετρό, λεωφορεία κ.α.). Ετοιμάζονται για πλιάτσικο κυριολεκτικά, τόσο των υποδομών όσο και της χρήσης και λειτουργίας δημόσιων οργανισμών και την πλήρη ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, τα Μ.Μ.Μ. Στο ίδιο πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνεται η προέκταση των νόμων 4280 – 4269 – 4277 που αφορά στην πολεοδομική πολιτική και το φυσικό πλούτο και για τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Με ανυποχώρητους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο αποτρέπουμε την περαιτέρω εκμετάλλευση της ζωής μας και υπερασπιζόμαστε τα κοινωνικά αγαθά που μας ανήκουν.

Πόλη Περιστερίου και ελεύθεροι χώροι
Η μητρόπολη Λαμίας διεκδικεί μεγάλο τμήμα του Ποικίλου όρους καθώς και ελευθέρους χώρους – πλατείες. Βρίσκεται σε πολύχρονες δικαστικές διαμάχες με κατοίκους και φορείς του Περιστερίου προκειμένου να οικειοποιηθεί και να αξιοποιήσει την «εκ θεού» αποκτηθείσα περιουσία της.
Οι σύγχρονοι «κοτζαμπάσηδες», τόσο το κράτος με τους δυσβάστακτους άμεσους και έμμεσους φόρους όσο και η δημοτική αρχή, μακρύ χέρι της εξουσίας και των επιχειρηματικών συμφερόντων, με τα υπέρογκα δημοτικά τέλη (από τα ακριβότερα στη χώρα) βάζουν για τα καλά «χέρι» στο λιγοστό μας εισόδημα. Η τοπική εξουσία φορά «φιλολαϊκό προσωπείο» και παρουσιάζεται κοινωνικά ευαίσθητη. Ακριβώς, όπως και η εκκλησία, διαχρονικά, προσφέρει «κοινωνικό» έργο με χρήματα των πιστών, έτσι και η δημοτική αρχή ασκεί «κοινωνική» πολιτική με χρήματα από τα δημοτικά τέλη που επιβάλλει. Διοργανώνει φιέστες, καλλωπίζει και αναπλάθει το κέντρο όπου βρίσκεται η εμπορική πιάτσα του Περιστερίου σε όφελος των επιχειρηματιών της πόλης. Ακόμα και οι σταθμοί του μετρό που λειτουργούν στο Περιστέρι, έγιναν με μοναδικό σκοπό την κάλυψη της καπιταλιστικής παραγωγής και εκμετάλλευσης.
Η δημοτική αρχή εμπορευματοποιεί ελεύθερους χώρους με σκοπό το κέρδος. Τσιμεντοποιεί πλατείες και ξεριζώνει συστηματικά δέντρα υψηλής βλάστησης από πάρκα της πόλης. Κοινόχρηστους χώρους τους καθιστά αφιλόξενους και απροσπέλαστους:
Ο κεντρικός πεζόδρομος γεμάτος μπάρες, δεν φτιάχτηκε για τους πεζούς, τους γονείς με παιδικά καροτσάκια ή για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, αλλά για τους ιδιοκτήτες των καφέ και τα εμπορικά μαγαζιά, που πίσω από τις χλιδάτες βιτρίνες τους, κρύβουν εργασιακά κάτεργα.
Η Αιμιλίου Βεάκη από δρόμος ήπιας κυκλοφορίας γέμισε με νυχτομάγαζα και καφέ, μπράβους και «προστάτες». «Πρωτοπόρα» η δημοτική αρχή άλλαξε τη χρήση της περιοχής πριν απ’ το νέο ρυθμιστικό του 2014, από χρήση αμιγούς κατοικίας σε περιοχή επιχειρηματικής δραστηριότητας. Για τους επιχειρηματίες άλλωστε φτιάχτηκαν τα πεζοδρόμια και όχι για τους πεζούς.
Στο άλσος Περιστερίου οι αποφασιστικοί αγώνες των κατοίκων συνέβαλαν ώστε να μην ξεριζωθούν κάποια, υψηλής βλάστησης, δέντρα που προσφέρουν σκιά και δροσιά. Απαγορεύεται στα παιδιά να παίζουν μπάλα και να κάθονται στο γκαζόν. Οι λιγοστές κούνιες χωροταξικά τοποθετήθηκαν στο πλάι του καφέ ώστε να υπάρχει πελατεία για τους κολλητούς της δημοτικής αρχής και συγγενών αντιδημάρχου. Ο χώρος μένει ανοιχτός για τους κατοίκους, μόνο τις ώρες που λειτουργεί η καφετέρια. Οι «οικολόγοι» της μπίζνας έτσι αντιλαμβάνονται το περιβάλλον και συνεχίζουν την ανάπλαση πάρκων και χώρων πρασίνου μ’ αυτή τη λογική. Τοπικοί επίσης αγώνες, μέσα από συνελεύσεις γειτονιών, έβαλαν φρένο στην καταστροφή και άλλων χώρων πρασίνου.

Ένα ακόμα εμπορικό μαγαζί… στη θέση της 1ης Παιδικής Χαράς

Η 1η Παιδική Χαρά, η παλιότερη της πόλης (από το 1933) ένας οικείος και όμορφος χώρος πρασίνου, τα τελευταία χρόνια σκόπιμα υποβαθμίστηκε, συνειδητά απαξιώθηκε και εγκαταλείφθηκε ώστε σήμερα να «αναπλαστεί» και να παραδοθεί σε ιδιωτικά συμφέροντα. Μέσα στην 1η Παιδική Χαρά μεγάλωσαν, έπαιξαν γενιές και γενιές… παιδιών. Κάτοικοι ξεκουράζονταν κάτω από την πυκνή σκιά αιωνόβιων πεύκων και άλλων δέντρων. Οι κούνιες ήταν διάσπαρτες σε ολόκληρο το χώρο. Σήμερα η δημοτική αρχή ξερίζωσε δέντρα και στη θέση τους φύτεψε γκαζόν για να μην μπορεί να παίξει και να ξεκουραστεί κανείς. Γέμισαν το χώρο με πήλινα αγάλματα και σε κάποια γωνιά έβαλαν και κάποιες κούνιες. Κυριαρχεί στο χώρο η νέα καφετέρια που δόθηκε μ’ ένα στημένο και ελεγχόμενο διαγωνισμό στους κολλητούς της δημοτικής αρχής και συζύγου αντιδημάρχου. Στους ίδιους δηλαδή ιδιοκτήτες που εκμεταλλεύονται και το αναψυκτήριο του άλσους. Η χρήση του χώρου δόθηκε για 12 χρόνια με το εξευτελιστικό ποσό των 1.000 ευρώ το μήνα. Οι ιδιώτες επιπλέον θα εποπτεύουν και θα φυλάσσουν έναν ελεύθερο δημόσιο χώρο!

Η εμπορευματοποίηση συνεχίζεται…
Η δημοτική αρχή Περιστερίου πιστός υπηρέτης στα αφεντικά της συνεχίζει την πολιτική της «ανάπτυξης» αλλοτριώνοντας, καταστρέφοντας και λεηλατώντας κάθε ελεύθερο χώρο, με όρους κερδοφορίας, ελέγχου και κοινωνικού εκφασισμού. Σειρά για εκμετάλλευση έχει η Δημοτική Αγορά. Πολλά χρόνια παραμένει κλειστή και ερειπωμένη μετά την κατάληψη που έγινε το 2010 από κόσμο του αγώνα για τη δημιουργία αυτοοργανωμένου χώρου κόντρα στην εμπορευματοποίησή της. Η κατάληψη εκκενώθηκε από τα ΜΑΤ και η δημοτική αρχή σφράγισε το χώρο με λαμαρίνες μέχρι να έρθει η ώρα να τον ξεπουλήσει.

Η εξουσία συνεχίζει τη δουλειά της. Τα αρπακτικά καραδοκούν για να ανοίξουν τα αναψυκτήριά τους μέσα στα δημόσια πάρκα της Αγ. Τριάδας και της Ν. Ζωής. To κολυμβητήριο στο Λόφο Αξιωματικών ενώ είναι έτοιμο δεν λειτουργεί μέχρι να παραχωρηθεί σε ιδιώτες.

Οι ελεύθεροι χώροι δεν είναι εμπόρευμα, αλλά ανήκουν σε όλους/όλες, για τις δικές μας ανάγκες.
Οι παιδικές χαρές είναι χώροι παιχνιδιού, ξεγνοιασιάς και χαράς για όλα τα παιδιά και όχι χώροι εκμετάλλευσης για επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αγωνιζόμαστε ώστε οι ελεύθεροι χώροι – πάρκα να έχουν υψηλής βλάστησης πράσινο, που θα προσφέρει στο μικροκλίμα της πόλης, ανεκτές θερμοκρασίες και δροσιά και όχι να είναι άδεια τσιμεντένια τοπία, φτιαγμένα με τη λογική της επιτήρησης, του ελέγχου και της ασφάλειας.
Δημιουργούμε, στηρίζουμε και δυναμώνουμε δομές αγώνα και αλληλεγγύης που απελευθερώνουν τους ελεύθερους χώρους, τα πάρκα και τις πλατείες δίνοντας νόημα και ζωή στις γειτονιές μας.
Συναντιόμαστε, συζητάμε, οργανώνουμε πολιτικές εκδηλώσεις, δράσεις πολιτισμού έξω από τη λογική της εμπορευματοποίησης καθώς επίσης και παρεμβάσεις ενάντια στην περαιτέρω εκμετάλλευση της ζωής μας.
Συλλογικοποιούμε αδιαμεσολάβητα – αυτοοργανωμένα – αντιιεραρχικά, τις μικρές και μεγάλες αρνήσεις μας σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας κόντρα στον καταναλωτισμό, τον ατομικισμό, την αποξένωση και την υποταγή.