Στις 16 Φεβρουαρίου σε κατάστημα LIDL στο Ίλιον, πελάτες και προσωπικό έγιναν μάρτυρες περιστατικού της απόλυτης απαξίωσης της ζωής. Άτομο βρέθηκε στοχοποιημένο, επειδή πήρε χωρίς να πληρώσει προϊόντα αξίας 40 ευρώ. Συγκεκριμένα, τα αφεντικά αξιοποιώντας ένα από τα “όπλα” τους, δηλαδή διευθυντές και εργαζόμενους που τάσσονται με την πλευρά της εργοδοσίας, κράτησαν με τη βία τη γυναίκα τονίζοντας ότι η πολιτική της εταιρείας για τέτοια περιστατικά είναι ιδιαιτέρως αυστηρή. Αμέσως, ο κόσμος που βρισκόταν στο κατάστημα αντέδρασε έντονα και προσφέρθηκε να πληρώσει το ποσό για να λήξει το συμβάν. Μάταια όμως, καθότι σε χρόνο μηδέν έφτασε η αστυνομία με αποτέλεσμα να γίνει προσαγωγή. Στο αστυνομικό τμήμα, μετά από προσωπική κατάθεση που έδωσε η προσαχθείσα, αποφασίστηκε να αφεθεί ελεύθερη και πάλι χωρίς αποτέλεσμα, γιατί η εταιρεία επέμενε να υποβάλει μήνυση. Τελικά μετά από αρκετές ώρες, αφού πέρασε αυτόφωρο, αφέθηκε ελεύθερη. Μετά από τις διαστάσεις που πήρε το περιστατικό, η εταιρεία για να μην εκτεθεί περαιτέρω, απέσυρε τη μήνυση μέσα από μια εμετική ανακοίνωση που έβγαλε στα ΜΜΕ.
Μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού βιώνουν την υποτίμηση σε όλους τους τομείς των ζωών τους λόγω της συνεχούς επέλασης κράτους και αφεντικών. Παράλληλα, η εταιρεία LIDL με εκατομμύρια κέρδη ετησίως υπερηφανεύεται και φιγουράρει κάθε χρόνο στην κορυφή της λίστας του “τοπ” εργοδότη. Πίσω όμως, από τα λαμπερά ράφια και τις ακριβοπληρωμένες διαφημίσεις, κρύβεται η γαλέρα της εργασιακής εκμετάλλευσης. Εργαζόμενες με τετράωρες και εξάωρες συμβάσεις εργασίας, εξαναγκάζονται να δουλεύουν για ψίχουλα κάνοντας απλήρωτες υπερωρίες και με πλήρη εντατικοποίηση στο χώρο, της δουλειάς. Δεκάδες καταγγελίες ανά τα χρόνια που περιγράφουν τα παραπάνω περιέχουν εξαναγκασμό εργαζόμενης να δουλεύει πέραν του νόμιμου ωραρίου της ως νέα μητέρα, φωτογραφίες εργαζομένων και πελατών με ευαίσθητο προσωπικό περιεχόμενο να διαρρέουν από διευθυντή και ρουφιάνους, κάμερες εκτός και εντός καταστημάτων να καταγράφουν 24 ώρες το 24ωρο την κάθε κίνηση. Τραμπουκισμοί σε προσωπικό που δεν κατάφερε να προσέλθει στην εργασία του εν μέσω κακοκαιρίας και εξαναγκασμό σε άδεια άνευ αποδοχών χάνοντας στην ουσία χωρίς λόγο το μεροκάματο σε έναν ήδη πενιχρό μισθό. Απόκρυψη κρουσμάτων στην πανδημία, υποχρεώνοντας το προσωπικό να προσέλθει στην εργασία του εν αναμονή αποτελεσμάτων τεστ κόβιντ. Ενοικιαζόμενοι εργαζόμενες δύο, τριών ή και πολλαπλών ταχυτήτων έρχονται να προστεθούν στο καθεστώς εκμετάλλευσης που κυριαρχεί στην εν λόγω εταιρεία.
Το LIDL δεν είναι η μόνη εταιρεία στην οποία συμβαίνουν όλα αυτά καθώς ακολουθεί μια ενιαία πολιτική που έχουν υιοθετήσει τα αφεντικά, με τις πλάτες πάντα του κράτους. Και μάλιστα, δεν είναι η πρώτη φορά που οι εκμεταλλευόμενες εργάτριες στρέφονται κανιβαλικά ενάντια στην ίδια τους την τάξη. Φτωχοί εναντίον φτωχότερων για να υπερασπιστούν μέχρι τέλους τα κέρδη των αφεντικών, μη δείχνοντας κάποια ενσυναίσθηση σ’ αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους. Αν γυρίσουμε λίγο καιρό πίσω, μας θυμίζει τον θάνατο της Όλγας που δολοφονήθηκε κάτω από τα μάτια περαστικών, αφεντικών και εργαζομένων και λίγες μέρες πίσω, στην απομάκρυνση αστέγων διά της βίας από το κατάστημα του Ιανού στη Σταδίου, επειδή “χάλαγαν” τη βιτρίνα του μαγαζιού.
…ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της συνεχόμενης βίας που έχει εξαπολύσει κράτος και κεφάλαιο, δηλαδή την κανονικότητα που αυτοί θέλουν να μας επιβάλλουν. Η λίστα εργατικών δολοφονιών, μόνο τον τελευταίο καιρό, έχει αυξηθεί και συνεχίζει να αυξάνεται. Μερικά παραδείγματα είναι οι θάνατοι εργαζομένων στην ΑΚΤΩΡ, στην Cosco, στη ΒΙ.ΠΕ Πατρών, καθώς και οι θάνατοι κούριερ – ντελίβερι. Όλα αυτά είναι η πολιτική της βίας και του θανάτου που θέλουν, κράτος και αφεντικά, να μας επιβάλλουν σιωπηλά και χωρίς αντιστάσεις.
Η στάση των πελατών και της γειτονιάς στην περίπτωση του LIDL είναι τα φωτεινά παραδείγματα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Όσο μας κλέβουν τη ζωή, τόσο εκείνα θα ξεπηδάνε σαν σπίθες ελπίδας. Γιατί πίσω από το φόβο, τον κανιβαλισμό, τον ατομικισμό, την καταστολή και τον κοινωνικό εκφασισμό υπάρχει η συλλογική δύναμη για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και απαξίωση των ζωών μας. Όλα είναι δικά μας γιατί όλα είναι κλεμμένα από το κράτος και το κεφάλαιο. Να πάρουμε πίσω τον πλούτο που παράγουμε.
ΚΑΜΙΑ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΗ/ΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΞΑΠΟΛΥΟΥΝ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΟΜΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ
ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ.
Leave a Reply