Η Κυριακή 16 Ιούλη, ημέρα προκηρυγμένης πανελλαδικής απεργίας στο εμπόριο, αποτελεί σταθμό στον ευρύτερο ταξικό αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας που δίνεται επίμονα εδώ και 4 χρόνια.
Η απεργία αυτή, προκηρυγμένη έγκαιρα αυτή τη φορά από τα κλαδικά σωματεία του εμπορίου, έρχεται σε μια συγκυρία όπου το κράτος και τα επιχειρηματικά συμφέροντα στον κλάδο του εμπορίου οξύνουν την επίθεσή τους επιχειρώντας την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας μέσα από τον πολιορκητικό κριό των «32 εργάσιμων Κυριακών σε τουριστικές ζώνες».
Αυτήν ακριβώς την μεθόδευση των αφεντικών, είχε ήδη καταφέρει από τις αρχές Ιούνη να μπλοκάρει με επιτυχία το «Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια». Για 4 συνεχόμενες Κυριακές, τα σωματεία, οι εργατικές συλλογικότητες, οι συλλογικότητες κι οι συνελεύσεις, οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες που συσπειρωνόμαστε στο «Συντονιστικό Δράσης» με την επίμονη και συνεπή παρέμβασή μας καταφέραμε να μπλοκάρουμε στη πράξη την άμεση εφαρμογή του νόμου στο δήμο Αθηναίων και ν’ αναγκάσουμε την εργοδοσία σε προσωρινή οπισθοχώρηση όσον αφορά το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων. Βασισμένοι στις δικές μας πλάτες, δείξαμε σε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στο κέντρο της Αθήνας και ευρύτερα ότι η οργάνωση και η αντίσταση στους χώρους της δουλειάς είναι το μόνο εχέγγυο για την υπεράσπιση των συμφερόντων, της συλλογικής μας αξιοπρέπειας, της ζωής μας ευρύτερα.
Ως εργατική συνάντηση στον χώρο του εμπορίου, είχαμε αναδείξει εγκαίρως την σημασία της Κυριακής 16 Ιούλη ως μια ημερομηνία όπου τα αφεντικά θα επιχειρήσουν να πάρουν την ρεβάνς απέναντι στις συλλογικές αντιστάσεις που ορθώνονται τα τελευταία χρόνια στον κλάδο του εμπορίου με αιχμή την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας. Γι’ αυτό και από τις αρχές Ιούνη, καλέσαμε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στον κλάδο, αλλά και το σύνολο του μαχόμενου κοινωνικού-ταξικού κινήματος, να μπουν στην καθημερινή πάλη για την οργάνωση μιας πανελλαδικής απεργίας στον κλάδο για ένα ζήτημα που υπερβαίνει τα όρια του κλάδου και αγγίζει το σύνολο των εργαζομένων και ανέργων. Πρόθεση που πήρε σάρκα και οστά σε πολλαπλά επίπεδα: μέσα από τις καθημερινές μας παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς και την δημιουργία απεργιακού-αγωνιστικού κλίματος, μέσα από καλέσματα προς τα κλαδικά-επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου για έγκαιρη προκήρυξη απεργίας, μέσα την οργάνωση μαζικών ενημερωτικών παρεμβάσεων στο κέντρο και σε γειτονιές της Αθήνας όπως η εργατική διαδήλωση της Πέμπτης 13 Ιούλη, μέσα από την δημοσίευση πανελλαδικού καλέσματος αγώνα εν όψει της απεργίας της 16/7 από το «Συντονιστικό Δράσης».
Αυτή ακριβώς την συμπύκνωση των κοινωνικών δυναμικών προσπάθησαν να ανακόψουν κυβέρνηση, ΜΜΕ και εργοδότες στο εμπόριο το προηγούμενο διάστημα. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις μια βδομάδα πριν την προκηρυγμένη απεργία στις 16/7, υπήρξε ένα αριστοτεχνικό και ενορχηστρωμένο μπαράζ δημοσιευμάτων από συγκεκριμένα συγκροτήματα των ΜΜΕ που δεν περιοριζόντουσαν στη δήθεν πίεση προς την κυβέρνηση για την χωροθέτηση των «τουριστικών ζωνών» που προβλέπονται στο νόμο για τις 32 εργάσιμες Κυριακές αλλά συκοφαντούσαν τους αγώνες για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας που κατάφεραν το μπλοκάρισμά του νόμου στο κέντρο της Αθήνας. Και ως εκ θαύματος, την Τετάρτη 12 Ιούλη, η κυβέρνηση μέσω του υπουργείου Οικονομικών πανηγυρίζει την δημοσίευση του ΦΕΚ που χωροθετεί τις «τουριστικές ζώνες» αποκαλύπτοντας με τον πλέον επαίσχυντο τρόπο ότι ο εν λόγω νόμος δεν έχει καμία σχέση με την ονομασία του παρά λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός για το πλήρες τσάκισμα της κυριακάτικης αργίας. Πώς αλλιώς παρά ως φάρσα μπορεί να ερμηνευτεί ο ορισμός της οδού Θησέως στη Καλλιθέα ή η ευρύτερη περιοχή πέριξ του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» ως «τουριστικές ζώνες»; Αυτή ακριβώς η χρονική «σύμπτωση» αποδεικνύει την μεθόδευση της ρεβάνς από την πλευρά κυβέρνησης και εργοδοσίας ενάντια στις αντιστάσεις της εργατικής πλευράς. Επιδίωξαν να καλλιεργήσουν το αίσθημα της αδυναμίας και της ματαιότητας στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, σε όλους εμάς που συνεχίζουμε να σηκώνουμε το ανάστημα μας υπερασπιζόμενοι τα εργατικά συμφέροντα. Αυτές τις υπηρεσίες παραδοσιακά προσφέρουν τα ΜΜΕ στις εκάστοτε κυβερνήσεις, αυτές ακριβώς τις υπηρεσίες προσφέρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο κεφάλαιο και τα επιχειρηματικά συμφέροντα του εμπορίου.
Όμως, ο αγώνας για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας ούτε hobby ούτε εμμονή είναι. Είναι βαθιά ριζωμένος στις ανάγκες και τις συνειδήσεις των εργαζομένων στο εμπόριο και ευρύτερα γιατί υπηρετεί τα ίδια τα εργατικά συμφέροντα και την συλλογική αξιοπρέπεια της τάξης μας. Και ο αγώνας αυτός δεν θα μπορούσε να ανακοπεί από τέτοιες άθλιες μεθοδεύσεις όπως δεν ανακόπηκε στο παρελθόν από την αστυνομική τρομοκρατία ή τις απόπειρες πολιτικής/θεσμικής χειραγώγηση του.
«Κανένας για ψώνια, κανένας για δουλειά, στις 16 Ιούλη τα μαγαζιά κλειστά»!
Το πρωί της Κυριακής 16 Ιούλη μας βρήκε στον εμπορικό δρόμο της Ερμού, στο κέντρο της πρωτεύουσας, εκεί που εδώ και 4 χρόνια οι απεργιακές περιφρουρήσεις και οι μαζικές/μαχητικές κινητοποιήσεις του «Συντονιστικού Δράσης» έχουν παράγει μια σειρά συμβολισμών, νοημάτων και σχέσεων που αναζωογονούν την πορεία του αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας. Από τις 9.30 το πρωί οι απεργιακές περιφρουρήσεις στήθηκαν έξω από τις 3 μαζικότερους εργασιακούς χώρους της Ερμού: τα «Hondos Center» και τα 2 καταστήματα της πολυεθνικής αλυσίδας «H&M» που γέννησε το πιο πρόσφατο παράδειγμα νικηφόρας συλλογικής αντίστασης των εργαζομένων ενάντια στην εργοδοτική μεθόδευση για υπογραφή ντροπιαστικών ατομικών συμβάσεων. Τα 3 απεργιακά μπλόκα πολύ γρήγορα μετατράπηκαν σε σημεία συσπείρωσης κι οργάνωσης των εμποροϋπαλλήλων της Ερμού απ’ όπου γεννιόντουσαν οι επόμενες απεργιακές φρουρές. Αλλού με την μαζική και ομόφωνη στήριξη των εργαζομένων αλλού με την μαχητική πρωτοβουλία μερικών συναδέλφων, ως τη 1 το μεσημέρι καταφέρθηκε σχεδόν το συνολικό μπλοκάρισμα της λειτουργίας των καταστημάτων από την πλατεία Συντάγματος ως την πλατεία Μοναστηρακίου. Κι αν αυτή η εικόνα δεν είναι πρωτόγνωρη μιας και έχει επαναληφθεί στο παρελθόν αρκετές φορές σε ημέρα προκηρυγμένης απεργίας (με πιο πρόσφατο παράδειγμα της 7 Μάη 2017), αυτό που την Κυριακή 16 Ιούλη ήταν πρωτόγνωρο, ήταν η αυτενέργεια και η συναδελφικότητα που γέμιζε κάθε απεργιακή περιφρούρηση. Αυτή ακριβώς η ποιοτική διαφορά είναι που μας δίνει δύναμη για την συνέχεια του αγώνα μας στην Ερμού και παντού. Η συσσωρευμένη οργή των συναδέλφων μας μπολιασμένη με τη συσσωρευμένη εμπειρία των απεργιακών κινητοποιήσεων στην Ερμού κατέδειξε ότι στον κλάδο του εμπορίου ο συλλογικός αγώνας, η οργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς, η συναδελφικότητα και η αλληλεγγύη, η επιλογή της απεργίας, η συγκρότηση ορατών ή αόρατων επιτροπών αγώνα, δεν είναι αυταπάτη. Είναι βιωμένη και επιτακτική ανάγκη για την υπεράσπιση των αυτονόητων εργασιακών δικαιωμάτων, για την συνολική προώθηση των εργατικών συμφερόντων. Είναι το μόνα όπλα που έχουμε στα χέρια μας. Και δεν μένει παρά να τα αξιοποιήσουμε άμεσα και πλατιά σε κάθε μαγαζί και πολυκατάστημα, σε κάθε Mall και εμπορική ζώνη.
Αυτό ακριβώς το ποιοτικό χαρακτηριστικό της απεργίας στις 16/7, ήταν καθοριστικό και για την έγκαιρη απενεργοποίηση μιας σειράς μηχανισμών που επιστρατεύει σε παρόμοιες περιστάσεις η εργοδοσία. Ελάχιστα και τρανταχτά ήταν τα παραδείγματα υπευθύνων και διευθυντάδων οι οποίοι με τρόπο εκβιαστικό κράτησαν το προσωπικό σε κοντινές καφετέριες ώστε να επιχειρήσουν άνοιγμα των καταστημάτων μετά το πέρας των κινητοποιήσεων. Πέραν της παραδοσιακής τακτικής που ακολουθεί ο όμιλος INDITEX, αυτή την φορά την ίδια πρακτική ακολούθησαν και οι υπεύθυνοι του «Hondos Center» οι οποίοι δήλωναν με τρόπο εμφατικό την πρόθεσή τους να ανοίξουν έστω και για μια ώρα το κατάστημα αποκαλύπτοντας την εκδικητική τους στάση απέναντι στις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Βέβαια, την πιο χυδαία εκδοχή της πρακτικής αυτής εφάρμοσε ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης «MS» ο οποίος κράτησε με το «έτσι-θέλω» το προσωπικό έξω από το κατάστημα ενώ ο ίδιος απολάμβανε χαλαρός το καφέ και το ποτάκι του σε παραπλήσια καφετέρια. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι πρακτικές αυτές απαντήθηκαν συλλογικά και δυναμικά από τους αγωνιζόμενους εκθέτοντας την αθλιότητα των υπευθύνων και των διευθυντών που τις εφαρμόζουν.
Αξίζει να αναφερθεί το σθένος των συναδέλφων και των συναδελφισσών οι οποίοι πολλές φορές προέταξαν την εργατική τους ιδιότητα απέναντι σε «οργισμένους καταναλωτές» οι οποίοι τόλμαγαν να επικαλεστούν το «καλό των εργαζομένων» ή την «απειλή της ανεργίας» ως αντεπιχείρημα στην δυναμική των απεργιακών περιφρουρήσεων. Η μαχητική παρουσία των ίδιων των εργαζομένων έξω από τα κατεβασμένα ρολά και τις κλειστές πόρτες των καταστημάτων ήταν η πιο πειστική και αποστομωτική απάντηση σε κάθε λογής αντιδραστικά επιχειρήματα που αναπαράγονται ατόφια κατά καιρούς από τα χείλη των διερχόμενων πελατών. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στο εμπόριο είμαστε οι πρώτοι που ξέρουμε πολύ καλά ότι το «δικαίωμα στην κατανάλωση» ούτε ιερό είναι, ούτε και το συμπεριλαμβάνουμε στα δικαιώματα προς υπεράσπιση καν. Η καταναλωτική μανία που δεν αναγνωρίζει ωράρια, αργίες και εργασιακά δικαιώματα είναι εφεύρεση των απανταχού αφεντικών και μεταφράζεται σε «λευκές νύχτες» , black Friday και εργάσιμες Κυριακές. Ως εκ τούτου, η υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων και συμφερόντων όχι μόνο δεν αναγνωρίζει αλλά αρνείται στην πράξη το «ιερό δικαίωμα στην κατανάλωση». Πόσο μάλλον όταν η επίκληση του δικαιώματος αυτού προϋποθέτει την εντατικοποίηση της εργασίας για χιλιάδες εργαζόμενους, πόσο μάλλον σε ημέρα προκηρυγμένης πανελλαδικής απεργίας που καλούμε όλους και όλες να σκεφτούν ως εργάτες, και όχι σαν πελάτες.
Η απεργιακή κινητοποίηση στις 5 το απόγευμα με διαδήλωση προς την πλατεία Μοναστηρακίου όπου φωνάχτηκε τελευταία φορά το σύνθημα «Κανένας για ψώνια, κανένας για δουλειά, στις 16 Ιούλη τα μαγαζιά κλειστά».
Η απεργιακή κινητοποίηση στην Ερμού την Κυριακή 16 Ιούλη αποτελεί μια ακόμα ψηφίδα στο μωσαϊκό των κινητοποιήσεων που οργανώθηκαν πανελλαδικά από τα κλαδικά σωματεία του εμπορίου αλλά και συλλογικότητες του ευρύτερου κοινωνικού-ταξικού κινήματος. Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Ηράκλειο, Χανιά, Ξάνθη, Λαμία, Άρτα, Καλαμάτα, Πάτρα, Χαλκίδα, Αλεξανδρούπολη, Αγρίνιο, Βέροια, Λάρισα, Κέρκυρα, Λιβαδειά, Λευκάδα, Μυτιλήνη, Πρέβεζα, Σάμο, Τρίκαλα είνι μερικές από τις πόλεις όπου οι εμποροϋπάλληλοι μαζί με εργαζόμενους από άλλους κλάδους οργάνωσαν απεργιακές κινητοποιήσεις και απεργιακά μπλόκα από νωρίς το πρωί της Κυριακής 16 Ιούλη.
Μπροστά στην επιχειρούμενη εφαρμογή του νόμου για τις 32 εργάσιμες Κυριακές, δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω. Συνεχίζουμε να θεωρούμε κάθε εργάσιμη Κυριακή αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους στο εμπόριο, για την εργατική τάξη στο σύνολό της. Δεν μπορούμε παρά να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας οργανώνοντας εδώ και τώρα την συνέχιση του αγώνα μας μέσα στους χώρους δουλειάς. Οι αγώνες για τη υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας να οργανωθούν σε κάθε «τουριστική ζώνη» που εφαρμόζεται ο νόμος, οι φωνές των εμποροϋπαλλήλων να ακουστούν σε κάθε εμπορική ζώνη της Ελλάδας, η εργοδοτική αυθαιρεσία να απαντηθεί μαζικά και δυναμικά σε κάθε μαγαζί, σε κάθε γειτονιά. Δεν χωρά καμία επανάπαυση, καμιά υπομονή. Η Κυριακή-αργία με αγώνες κατακτήθηκε και με αγώνες θα την υπερασπιστούμε.
Ο αγώνας για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας συνεχιζεται.
ΥΓ. Από την Κυριακή 16 Ιούλη ως και σήμερα, οι μηχανισμοί προπαγάνδας των ΜΜΕ επιχειρούν να αξιοποιήσουν με αποσπασματικό τρόπο κάθε γεγονός, συμβάν ή κινητοποίηση που διεξάγεται στο κέντρο της Αθήνας ώστε να συκοφαντήσουν και να τρομοκρατήσουν τον πολύχρονο και επίμονο ταξικό αγώνα ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια. Ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου, δηλώνουμε ότι ξέρουμε πολύ καλά πως λειτουργούν οι μηχανισμοί της διαφήμισης αλλά και της δυσφήμισης. Με ποιόν τρόπο συγκροτείται ο λόγος του marketing αλλά και της γκαιμπελίστικης προπαγάνδας. Μέσα από ποιους διαύλους και μέσα, παράγονται και πλασάρονται τα νοήματα που πρέπει να «καταναλωθούν». Ως εκ τούτου, ξέρουμε πολύ καλά ότι οι ιδεολογικοί μηχανισμοί των ΜΜΕ, τα κάθε λογής επιχειρηματικά συμφέροντα, η προάσπιση της κυβερνητικής πολιτικής και η αστυνομική της επιβολή, αποτελούν τα πραγματικά συγκοινωνούντα δοχεία που διαχρονικά απεργάζονται τη λεηλασία της ζωής μας. Η μόνη απάντησή μας είναι η ίδια η συνέχιση των αγώνων μας. Πιο μαζικά, πιο μαχητικά. Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!
Φωτογραφίες από την απεργιακή κινητοποίηση
Εργαζόμενοι- εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου
orthostasia.wordpress.com
Leave a Reply