ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

[Best_Wordpress_Gallery id=”4″ gal_title=”ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ”]

 

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Το Μάη του 2011, κράτος και κεφάλαιο, εξαιτίας της συστημικής κρίσης ανακοινώνουν μια σειρά από μνημονιακά μέτρα με στόχο την κερδοφορία τους και συνέπεια την εξαθλίωση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Μέσα σε ένα κλίμα πολιτικών αναταραχών και συγκρούσεων γεννιέται η ανάγκη συλλογικοποίησης των από τα κάτω, οι οποίοι στήνουν συνελεύσεις στις γειτονιές. Στις 2 Ιούνη, αγωνιζόμενα κομμάτια της πόλης καλούν συνέλευση στην πλατεία του δημαρχείου Περιστερίου και δημιουργείται η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου.
Με βάση τις αρχές της οριζοντιότητας και της αυτοοργάνωσης, συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας και δημιουργούμε άλλη μια εστία αγώνα ενάντια στην κυριαρχία. Στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις, «συγκρουόμαστε» με τη λογική της ανάθεσης και της διαμεσολάβησης, κόντρα σε κόμματα, θεσμούς και τους μηχανισμούς του κράτους. Στεκόμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη για να δημιουργήσουμε, όλοι εμείς, οι καταπιεσμένοι και οι αποκλεισμένοι του συστήματος, την κοινωνία που θα εκλείπει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Συμμετέχουμε και στήνουμε μάχες με κοινωνικό και ταξικό πρόσημο τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο. Όπως τον εργατικό αγώνα των απολυμένων της «Λουκίσα», τον αγώνα στη Χαλυβουργία, την αποσάθρωση του συστήματος υγείας, το βίαιο κλείσιμο των ψυχιατρείων (Δαφνί και Δρομοκαΐτειο), τον εγκλεισμό και την καθήλωση ατόμων στις ψυχιατρικές δομές, τις διώξεις και φυλακίσεις κοινωνικών αγωνιστών, την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, την προάσπιση των γειτονιών μας από μπάτσους και φασίστες, την έμπρακτη αλληλεγγύη σε πρόσφυγες – μετανάστες σε σχολεία και στρατόπεδα συγκέντρωσης, την ελεύθερη πρόσβαση σε κοινωνικές παροχές (ηλεκτρισμό, νερό, μεταφορές, στέγαση, σίτιση),  τον αγώνα για το ξήλωμα των κεραιών της κινητής τηλεφωνίας, τη δολοφονία του Θανάση Καναούτη από ελεγκτές στο Περιστέρι, τη δολοφονία του μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν από φασίστες,  την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας στον κλάδο του εμπορίου,  την ακύρωση των «λευκών νυχτών», τις εργατικές διεκδικήσεις και τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, την αλληλεγγύη σε καταλήψεις και την κρατική καταστολή. Για  την όσμωση μεταξύ των καταπιεσμένων μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση.

 

ΈΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ…

Η κοινωνική πραγματικότητα που ζούμε, είναι μέρος της γενικότερης παγκόσμιας πολιτικής κατάστασης. Η κρατική – καπιταλιστική βαρβαρότητα εντείνεται  ανεξαρτήτως της εκάστοτε οικονομικής – πολιτικής διαχείρισης. Τα κράτη και το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο επιχειρούν  την εγκαθίδρυση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Για την υλοποίηση του στόχου τους κατασκευάζουν τον «εσωτερικό εχθρό», απειλούν για τη διάσωση της «εθνικής ανάπτυξης» και στήνουν το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης. Στον ελλαδικό χώρο, τα τελευταία χρόνια, ζούμε κάτω από τη συνθήκη – μέγγενη των μνημονίων, με τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους να βιώνουν καθημερινά τον κοινωνικό – ταξικό πόλεμο. Τα εγχώρια πολιτικά – οικονομικά αφεντικά και οι υπερεθνικοί σύμμαχοί τους (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) σε αγαστή συνεργασία με τον τωρινό πολιτικό διαχειριστή  (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), ο οποίος εξαπάτησε την κοινωνία σκορπίζοντας  ψεύτικες ελπίδες για τη σωτηρία της χώρας από τη συστημική κρίση, συνεχίζουν τη διαιώνιση του συστήματος, υποτιμώντας τις ζωές μας. Η καπιταλιστική αναδιάρθρωση επιβάλλεται με κάθε θυσία και τίμημα για τα μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Συνεχείς μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, αβάστακτη φορολογία σε όλα τα πεδία της κοινωνικής διαβίωσης, αποδόμηση της υγείας, υποτίμηση εργασιακών σχέσεων, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, διακοπές ρεύματος – νερού, ηλεκτρονικό εισιτήριο, μπάρες έλεγχος και αποκλεισμός στη μετακίνηση, ξεπούλημα ελεύθερων χώρων, εκμετάλλευση της φύσης από ιδιώτες, ποινικοποίηση των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών – προσφύγων, καταστολή αυτοοργανωμένων χώρων και κοινωνικών αγώνων, κοινωνικός εκφασισμός, ρατσισμός, φασισμός και φίμωση – δίωξη κάθε αντίστασης και αλληλεγγύης. Το καθεστώς της μηδενικής ανοχής για τους «περιττούς και αόρατους» αυτής της κοινωνίας, εδραιώνεται με το φόβο, την ενσωμάτωση, την υποταγή, τον ατομικισμό  και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, το ελληνικό κράτος επιχειρεί να αποτελεί βασικό πυλώνα της οικονομικής – γεωστρατηγικής εξέλιξης στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μ. Ανατολής. Υπογράφει συνθήκες, αγοράζει στρατιωτικό εξοπλισμό, ενισχύει τις νατοϊκές βάσεις, εφαρμόζει αντιμεταναστευτική πολιτική, συμμετέχοντας στα σχέδια των εξουσιαστών για την ηγεμονία και την επέκταση του πλούτου και της πολεμικής βιομηχανίας. Το αυταρχικό καθεστώς της Τουρκίας και οι επεκτατικές πολιτικές της, το «μακεδονικό ζήτημα», η σύγκρουση κρατικών συμφερόντων για τις ΑΟΖ, απαιτούν από την πολιτική διαχείριση υποταγή και στήριξη στους συμμάχους της για την ισχυροποίηση του ρόλου της. Βασικό όπλο για την ικανοποίηση των σχεδίων της κυριαρχίας είναι η αναβίωση του εθνικισμού. Στο φόβο των κοινωνικών αντιστάσεων προτάσσουν την «εθνική συνείδηση – ενότητα». Κόμματα, εκκλησία, ΜΜΕ και φασιστικές εφεδρείες, συμβάλλουν στο καθεστώς μίσους μεταξύ των καταπιεσμένων με σκοπό να μας πείσουν ότι ο πόλεμος είναι εθνικός και απαιτείται η συμφιλίωση ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Εμείς απαντάμε ότι ο πόλεμος που ζούμε σε κάθε πεδίο της ζωής μας δεν είναι εθνικός, αλλά είναι βαθιά ταξικός. Ενάντια στα συμφέροντα κρατών και πολυεθνικών, στους πατριώτες κάθε απόχρωσης και στις κρατικές – παρακρατικές συμμορίες, δημιουργούμε κοινότητες αγώνα ντόπιων και μεταναστών ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό.

 

Η ΣΤΕΓΑΣΗ ΜΑΣ

Σε αυτή τη συνθήκη της διαρκούς όξυνσης του κοινωνικού – ταξικού πολέμου, η ανάγκη στέγασης των διαδικασιών και των δομών της συνέλευσής μας γινόταν ολοένα και πιο επιτακτική. Το Δεκέμβριο του 2016, ύστερα από 5.5 χρόνια σταθερής κινηματικής παρουσίας στο δρόμο, στεγαστήκαμε  με προοπτική τη συνέχιση και ενδυνάμωση του αγώνα μας. Ο χώρος της συνέλευσης λειτουργεί ως εργαλείο συλλογικοποίησης των αρνήσεων, των αντιστάσεων, των αναγκών και των επιθυμιών μας. Συναντιόμαστε, τα κομμάτια εκείνα της κοινωνίας, που εχθρευόμαστε την πατριαρχία, το ρατσισμό, το φασισμό, το σεξισμό, την εκμετάλλευση και  επιθυμούμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Επιδιώκουμε να επικοινωνήσουμε με τη γειτονιά, να ζυμωθούμε μαζί της και από κοινού να αγωνιστούμε, στήνοντας αναχώματα στην επίθεση της κυριαρχίας. Επιπλέον, η στέγη μας αποτελεί ένα αυτοδιαχειριζόμενο έδαφος στο οποίο δομούμε σχέσεις εμπιστοσύνης, δημιουργίας, ισότητας και αλληλεγγύης, απέναντι στην κοινωνική απομόνωση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την ανάθεση και τη φιλανθρωπία των αφεντικών. Στεκόμαστε ενάντια στο «σύγχρονο πολιτισμό τους» και τη χειραγωγούμενη μαζική κατανάλωση δημιουργώντας δομές χειραφέτησης και κάλυψης των πραγματικών μας αναγκών. Ωστόσο η επιλογή της στέγασης  δεν σηματοδοτεί τον εγκλωβισμό μας  στους τοίχους ενός κτιρίου, καθώς γνωρίζουμε πως οι ακηδεμόνευτοι αγώνες δίνονται στους δρόμους και θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σε αυτούς.

 

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου
Δημ. Γούναρη 37 // sineleusiperisteri.espivblogs.net