Η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου στήθηκε στις 2 Ιούνη 2011, με πρωτοβουλία ατόμων της πόλης, που ήδη παρέμβαιναν στη γειτονιά τους με δράσεις γύρω από κοινωνικά-πολιτικά ζητήματα. Αξιοποιώντας το πρωτόγνωρο κλίμα που είχε δημιουργήσει η συνέλευση της πλατείας Συντάγματος, καλέσαμε συνέλευση στην πλατεία δημαρχείου, μαζί με την Πρωτοβουλία Ανέργων Περιστερίου.
Η συμμετοχή της γειτονιάς στην πρώτη συνέλευση ήταν ενθαρρυντική καθώς η προσέλευση του κόσμου ξεπέρασε τα 400 άτομα κάθε ηλικίας, που ήταν ντόπιοι, αλλά και κάποιοι μετανάστες. Η συνέλευση αποφάσισε ότι στηρίζεται στις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, της αντίστασης, της δικαιοσύνης και της ισότητας, ότι δε χωρούν κόμματα και παρατάξεις και ότι είναι εχθρική στην τοπική και την κεντρική εξουσία και τους θεσμούς που μας επιβάλλουν, το ρατσισμό και το φασισμό.
Από τη δεύτερη κιόλας συνέλευση, στόχος μας ήταν η κοινωνική απεύθυνση στις γειτονιές μας, με σκοπό την ανάδειξη των δικών μας αναγκών προτάσσοντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Στήθηκε το blog της συνέλευσης και ανοιχτές ομάδες εργασίας με βάση τις δραστηριότητες της λειτουργίας της συνέλευσης. Χωρίς να κινούμαστε γύρω από τα κεντρικά ζητήματα εστιάσαμε κυρίως στις δικές μας κοινωνικές ανάγκες.
Ξεκινώντας με το ζήτημα της υγείας, παρεμβήκαμε στο Αττικό νοσοκομείο με συγκέντρωση και αποκλεισμό των ταμείων εξετάσεων σε συνεργασία με το σωματείο εργαζομένων. Παράλληλα κάναμε εξορμήσεις στα τοπικά ΙΚΑ.
Η κατάσταση στο χώρο της παιδείας (οι συγχωνεύσεις των σχολείων, το πολυνομοσχέδιο, οι ελλείψεις βιβλίων) μας απασχόλησε τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο με τη συμμετοχή μας στις πορείες και τη στήριξή μας στις καταλήψεις των σχολειών της πόλης.
Με αφορμή το χαράτσι της ΔΕΗ αναδείξαμε τη ζωτική σημασία του ηλεκτρικού ρεύματος ως κοινωνικού αγαθού, προτάσσοντας τη μαζική κοινωνική ανυπακοή στην πληρωμή οποιουδήποτε χαρατσιού στη ζωή μας. Η έμπρακτη αλληλεγγύη μας στην αποτροπή διακοπής ρεύματος και η απόφαση για τη δημιουργία ομάδας επανασύνδεσης, είναι για τη συνέλευσή μας, τα βασικά εργαλεία αντίστασης, για να αναδείξουμε την αναγκαιότητα της αλληλεγγύης σε ταξικό επίπεδο απέναντι στη λογική της ανάθεσης και της υποταγής
Κατά τη μαζική μεταφορά της συνέλευσης στις κεντρικές κινητοποιήσεις κάναμε παρέμβαση στο ΜΕΤΡΟ με αποκλεισμό των μηχανημάτων, μοίρασμα κειμένου και ανάρτηση πανό με πρόταγμα την ελεύθερη μετακίνηση για όλους.
Γνωρίσαμε τα εργασιακά προβλήματα της περιοχής μας, με εξορμήσεις σε μικρούς και μεγάλους χώρους δουλειάς (βιομηχανική περιοχή, εμπόριο, ΔΕΚΟ, ΟΑΕΔ) παρεμβαίνοντας στις πλατείες της πόλης με αντιπληροφόρηση και μοτοπορείες. Αποκτήσαμε σταθερή επαφή και έμπρακτη αλληλεγγύη με τους εργατικούς αγώνες που έχουν ξεκινήσει τόσο σε κεντρικό επίπεδο (Χαλυβουργία, ΕΛΤΑ – Ενοικιαζόμενοι) όσο και σε τοπικό (ALTER, Viva, Εργαζόμενοι στις ταχυμεταφορές, internet Q, Στατιστική, Λουκίσα, 3Ε Εκτυπωτική, Μυλωνάς, Αλουμινέξ) συμμετέχοντας σε όλες τις κεντρικές απεργίες με δικό μας μπλοκ και πανό.
Σχετικά με το θέμα της ανεργίας έχουμε δραστηριοποιηθεί σε συνεργασία με την πρωτοβουλία ανέργων Περιστερίου σε κοινές παρεμβάσεις στην πόλη και συμμετείχαμε στην παναθηναϊκή πορεία για την ανεργία με δικό μας μπλοκ.
Όταν στην πόλη μας αντιφασίστες δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από τη χρυσή αυγή, παρεμβήκαμε με αντιπληροφόρηση, προβολή ταινίας και μαζική συμμετοχή σε αντιφασιστική πορεία ως άτομα.
Σε επίπεδο κοινωνικής αλληλεγγύης διοργανώσαμε συναυλία οικονομικής ενίσχυσης για την εγγύηση των συλληφθέντων της 48ης απεργίας του Ιούνη, γλέντι ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση για την οικονομική ενίσχυση ανέργου της συνέλευσής μας και δημιουργία σταθερού ταμείου αλληλεγγύης για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών μας.
Θέλουμε να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στη συμμετοχή μας στη συνέλευση των λαϊκών συνελεύσεων στα δυτικά (Αγ. Ανάργυροι, Αιγάλεω, Περιστέρι, Χαϊδάρι). Από την αρχή της συνέλευσής μας υπήρχε μια άτυπη επικοινωνία ανταλλαγής εμπειριών και αλληλεγγύης μεταξύ μας. Με αφορμή τη δράση μας για τα χαράτσια και για την αποτροπή διακοπής ρεύματος προχωρήσαμε στη δημιουργία κοινής συνέλευσης με πρώτη δράση την παρέμβαση στα κεντρικά της τεχνικής εταιρείας της ΔΕΗ στο Χαϊδάρι. Η συνέλευση των γειτονιών γίνεται σταθερά κάθε 15 μέρες με σκοπό την ανταλλαγή εμπειριών και το συντονισμό κεντρικών δράσεων. Πραγματοποιήσαμε κοινή μοτοπορεία για τα χαράτσια περνώντας από 5 δήμους στα Δυτικά ενώ συμμετείχαμε και στο κάλεσμα της συνέλευσης Κερατσινίου στη μοτοπορεία για τη Χαλυβουργία.
Αυτοκριτική και προβληματισμοί
Η συνέλευσή μας λειτουργεί σταθερά δυο φορές τη βδομάδα στο χώρο της πλατείας. Δε σταμάτησε ούτε το καλοκαίρι ούτε τα Χριστούγεννα. Τον Αύγουστο όπου η συνέλευσή μας απομαζικοποιήθηκε παραμείναμε στην πλατεία αξιοποιώντας τη μία από τις δυο μέρες της συνέλευσης κάνοντας προβολές για μικρούς και μεγάλους κόντρα στην εμπορευματοποίηση και την απομόνωση. Η συχνότητα της συνέλευσης, μας βοήθησε στην εξέλιξή της τόσο στην παρέμβαση και δράση με άμεσα αντανακλαστικά όσο και στην ταχύτερη συνδιαμόρφωση των χαρακτηριστικών μας, όπου είναι η αυτοοργάνωση, η αντιιεραρχία, η διαδικασία της συζήτησης, η λήψη των αποφάσεων με κοινή συναίνεση, η σταθερή δημιουργία ομάδων, η ετοιμότητα, η εμπιστοσύνη και η αλληλεγγύη τα οποία κατακτήθηκαν όλη αυτή την περίοδο. Βασικά ζητήματα που είχαν απασχολήσει τη λειτουργία μας ήταν η προσπάθεια της επιβολής της ιδεολογικής ταυτότητας πάνω από την κοινωνική. Άτομα που ανήκαν σε οργανώσεις απαιτούσαν την υιοθέτηση κεντρικών πολιτικών προταγμάτων όπως αλλαγή κυβέρνησης, διαγραφή χρέους, έξοδο από ΕΕ, εθνικοποιήσεις, καθώς και τη συνδιοργάνωση δράσεων με άλλες πολιτικές οργανώσεις, τοπική αυτοδιοίκηση, ΜΚΟ, εμπορικούς συλλόγους, τοπικό τύπο. Αρκετά άτομα αποχώρησαν επειδή δεν τους εξέφραζαν πολιτικά τα παραπάνω χαρακτηριστικά της συνέλευσης δημιουργώντας νέα εγχειρήματα. Κάποιοι κουράστηκαν από τη διαδικασία και κάποιοι δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της συνέλευσης.
Σημαντικό πρόβλημα θεωρούμε ότι είναι η έλλειψη συμμετοχής της γειτονιάς τόσο όσον αφορά το μέγεθος του Δήμου (12 συνοικίες), όσο και τη δική μας αδυναμία στη κοινωνική απεύθυνση. Αρκετές φορές η τοπική μας δράση έμεινε πίσω γιατί δώσαμε προτεραιότητα σε κεντρικές κινητοποιήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο αγώνας για τα χαράτσια που εκτός απ’ τη δική μας πολιτική ανεπάρκεια για να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις στις γειτονιές μας, ζούμε και τον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει οι κυρίαρχοι με σκοπό την εξόντωση και τη λεηλασία της ζωής μας. Απέναντί μας έχουμε το φόβο, την αποξένωση, την ήττα, την υποταγή και την ανάθεση. Ο δρόμος του αγώνα για την κοινωνία της αξιοπρέπειας, της ισότητας, της αυτοοργάνωσης και της ελευθερίας που θέλουμε να ζήσουμε, φαντάζει μακρινός. Παρά τα αισιόδοξα μικρά εγχειρήματα αυτοοργάνωσης, μαζικής ανυπακοής και σύγκρουσης με το κράτος και τους μηχανισμούς του, κυρίαρχη αντίληψη της κοινωνίας παραμένει η λογική της απαξίωσης των συλλογικών αντιστάσεων, της ανάθεσης και της επίλυσης των προβλημάτων μέσα από το πολιτικό σύστημα. Οι μέχρι τώρα συλλογικές αντιστάσεις μοιάζουν αναποτελεσματικές και εξαιτίας της άγριας επίθεσης του κράτους τόσο με το νομικό του οπλοστάσιο όσο και με την καταστολή κάθε κινητοποίησης. Κάτω από αυτές τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες αναδείχθηκε η ανάγκη της στέγασης της συνέλευσης με οικειοποίηση δημόσιου χώρου για τη δημιουργία ενός κοινωνικού κέντρου αγώνα που θα έχει ως σκοπό την κάλυψη των κοινωνικών μας αναγκών με το χτίσιμο δομών αυτοοργάνωσης.
Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου