ΟΤΑΝ Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ, Η ΤΑΞΙΚΗ ΜΑΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
Στη Μανωλάδα Ηλείας επικρατεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια μια κατάσταση άγριας εκμετάλλευσης από τους μεγαλοπαραγωγούς της περιοχής στους μετανάστες εργάτες Γης. Μέσα σε φυτείες σκλαβοχώραφα, οι μετανάστες δουλεύουν σκληρά για τα ντόπια αφεντικά. Ζώντας σε τρώγλες που τους έχουν παραχωρηθεί από τους εργοδότες τους και μην μπορώντας να κάνουν αλλιώς, λόγω της εξαθλίωσής τους, εργάζονται υπό άθλιες συνθήκες για ελάχιστα χρήματα, θησαυρίζοντας τους τσιφλικάδες της περιοχής τη στιγμή που ο τρόπος της δικιάς τους ζωής θυμίζει σκλαβιά. Πρόκειται επί της ουσίας για αόρατους ανθρώπους, απλά στατιστικά νούμερα.
Την Τετάρτη 17 Απρίλη έλαβε χώρα ένα περιστατικό, που όσο και αν σοκάρει, αποτελεί χαρακτηριστικό της συνύπαρξης των μεταναστών με τους εκεί εκμεταλλευτές τους. Διακόσιοι μετανάστες, επιχειρώντας να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα έξι μηνών προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με τρεις μπράβους-επιστάτες του αφεντικού τους, Ν. Βαγγελάτου. Τον Θ. Αποστολόπουλο και τα αδέλφια Χαλούλου. Η συνάντηση κατέληξε με έναν εξ’ αυτών να πυροβολεί εναντίον τους, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 37 μετανάστες εκ των οποίων οι 7 πολύ σοβαρά! Το όνομα του Ν. Βαγγελάτου, μεγαλοπαραγωγού της περιοχής, έχει εμπλακεί και στο παρελθόν σε αντίστοιχα περιστατικά φασιστικού τύπου ενάντια σε μετανάστες εργάτες της Μανωλάδας. Άλλωστε η συγκεκριμένη περιοχή αποτελεί στην κυριολεξία ένα κράτος εν κράτει. Το μόνο που ισχύει, είναι ο νόμος που επιβάλουν τα αφεντικά καταστρατηγώντας κάθε εργατικό κεκτημένο.
Το γεγονός αυτό, όσο ακραίο και αν φαντάζει, δεν είναι απλά μια σκληρή παρένθεση σε μια, κατά τα άλλα, αρμονική συνύπαρξη ανάμεσα στα αφεντικά και τους εργάτες. Είναι η πιο βαθιά ουσία της ίδιας της φύσης της οικονομικής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και στην πραγματικότητα αποτελεί την πιο ειλικρινή έκφραση μιας πάγιας ανάγκης της εξουσίας: Τη μετατροπή της κοινωνίας σε ένα στρατώνα και την απόλυτη υπακοή των εκμεταλλευόμενων στις προσδοκίες των εργοδοτών τους για μαζική παραγωγή. Χωρίς δικαιώματα και χωρίς αντιρρήσεις. Το μήνυμα του συγκεκριμένου περιστατικού είναι ξεκάθαρο: όλοι οι εργάτες είναι αναλώσιμοι. Η ύπαρξη τους “κοστολογείται” όσο το κόστος μιας σφαίρας.
Καμία εντύπωση δεν προκαλεί ο τρόπος που επιχείρησε η κυριαρχία να διαχειριστεί το συμβάν μέσα από τις επίσημες δηλώσεις της πολιτικής εξουσίας και τα μηντιακά της φερέφωνα. Τα ΜΜΕ και το Κράτος έσπευσαν, όχι τυχαία, να καταδικάσουν αυτό το γεγονός. Ακόμα και οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Αντιμετωπίζουν το ζήτημα μέσα από μια δήθεν ανθρωπιστική σκοπιά σπεύδοντας να μας πείσουν πως τέτοια “ακραία” φαινόμενα δεν έχουν θέση στη “δημοκρατία μας”, όταν οι δολοφονίες μεταναστών σε σοκάκια γειτονιών και σε ράγες τραίνων είναι καθημερινό φαινόμενο. Όταν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών είναι πλέον γεγονός και μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς τι επικρατεί εκεί μέσα, όταν ανοιχτά στους χώρους εργασίας τους πέφτουν σφαίρες. Πέταξαν, λοιπόν, από το παράθυρο την ξεκάθαρα ταξική διάσταση του γεγονότος και έφεραν για μία ακόμα φορά στο επίκεντρο της συζήτησης το δήθεν πρόβλημα του μεταναστευτικού.
Εδώ και χρόνια, οι μετανάστες που εισέρχονται στη χώρα υποβιβάζονται κοινωνικά από τα ΜΜΕ, τους φασίστες και τελικά από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Έτσι παίρνουν την πάσα τα αφεντικά και τους αντιμετωπίζουν ως φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα και πολλές φορές αποβαίνουν σε τέτοιου είδους πρακτικές, που συνήθως αποκρύπτονται ή γίνονται ανεκτές από την κοινή γνώμη. Τι να γίνει όμως τώρα που ένα από τα πολλά περιστατικά μαθεύτηκε και πήρε διαστάσεις; Έτσι, η εξουσία και τα ΜΜΕ αναγκάζονται να καταδικάσουν θεωρητικά αυτό το γεγονός.
Στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι εξουσιαστές και οι εξουσιαζόμενοι είναι δύο στρατόπεδα που βρίσκονται σε ένα διαρκή πόλεμο. Όσο και αν επιδιώκεται η ειρηνική “συνεργασία” τους, οι οικονομικά ισχυροί θα προσπαθούν πάντα να επικυρώνουν τη δύναμή τους. Όταν είναι αναγκαίο, ακόμα και με σφαίρες στο ψαχνό. Ό,τι και αν λένε τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί στην προσπάθειά τους να αποποιηθούν τις ευθύνες τους, η ίδια η ταξική πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε, θα αποτελεί πάντα τον πιο πεισματάρη μάρτυρα απέναντι στις υποκριτικές τους κορώνες.
Όταν η εργοδοσία αισθάνεται πως μπορεί ανενόχλητη να εκβιάζει, να τρομοκρατεί, ακόμη και να δολοφονεί το “ανυπάκουο” εργατικό δυναμικό, είτε είναι φθηνό είτε τείνει να γίνει, σήμερα στα χωράφια, αύριο στα εργοστάσια και έπειτα σε κάθε χώρο δουλειάς, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι περνάμε σε ένα άλλο πολιτικό σκηνικό, που θυμίζει άλλες εποχές. Οι σφαίρες που δέχτηκαν οι εργάτες της Μανωλάδας είναι σφαίρες προς όλους μας. Άλλωστε δεχόμαστε κι εμείς καθημερινά την τρομοκρατία της εργοδοσίας στους χώρους εργασίας μας, όταν μένουμε απλήρωτοι για μήνες, όταν δουλεύουμε όλη μέρα για μισθούς πείνας και όταν απολυόμαστε. Βιώνουμε κι εμείς την καταστολή, όταν το κράτος μας επιστρατεύει για να σπάσει τις απεργίες μας, στρατικοποιώντας την εργασία. Όταν μας συλλαμβάνουν για τις κινητοποιήσεις μας. Όταν μας απολύουν επειδή σηκώνουμε κεφάλι και προσπαθούμε να οργανωθούμε μέσα στους χώρους δουλειάς.
Γι’ αυτό είναι επιτακτική η ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε την ταξική μας θέση και να παραταχθούμε απέναντι στους εκμεταλλευτές μας. Δεν αρκεί μόνο να μποϊκοτάρουμε τα προϊόντα τους, αλλά με όπλο την αλληλεγγύη μας να προχωρήσουμε σε κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, μακριά από επίπλαστους διαχωρισμούς. Απέναντι στα σχέδιά τους για ματωμένο κέρδος στις πλάτες εξαθλιωμένων ζωών, να απαντήσουμε συλλογικά με καθημερινούς αγώνες, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, σε κάθε γειτονιά.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ & ΠΕΜΠΤΗ,
ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ, 20:00
Leave a Reply